1/144 Messerschmitt Bf 109E-3/E-4

WWII: in the beginning

Armory – 14303

Modele plastikowe ze stajni Armory to takie połączenie tradycji z nowoczesnością. Nowocześnie bowiem, cyfrowo projektowane są wzory. Tylko że klasyczna technologia niskonakładowego wtrysku nie do końca nadąża za jakością projektu. Choć w przypadku Polikarpowa to już wydruk wzoru miał drobne felery. A jak to wygląda w przypadku Emila? A ściślej rzecz ujmując dwupaku z Emilami. I co ciekawe, pierwszy raz spotykam się z sytuacją, gdy model jest intencjonalnie zaprojektowany jako zestaw podwójny. Zdublowana jest tutaj bowiem tylko ramka z kadłubem i różną drobnicą

Natomiast płaty obydwu modeli umieszczono w jednej, wspólnej wyprasce

Podobnie zbiorem różnych wariantów oszklenia jest ramka odlana z przeźroczystego plastiku

No i do każdego modelu mamy po jednej, tym razem już takiej samej blaszce fototrawionej

Tak jak wspomjniałem – o ile mamy do czynienia z dość zaawansowaną pod względem konstrukcji miniaturą (oczywiście jak na standardy obecne w modelach w skali 1/144), to wykonanie pokazuje ograniczenia technologii. A kolor plastiku – wybitnie niefotogeniczny przy okazji – tylko te mniej pozytywne wrażenia potęguje. No w każdym razie szybki są niezłe, cienkie, i co warto podkreślić, w wersji zamkniętej jak i podzielonej, pozwalające na otwarcie szoferki. Niemniej jednak im bliżej krawędzi elementów tym więcej pojawia się na nich rys – innymi słowy – bez polerki się raczej nie obejdzie

Skrzydła są zupełnie udane – uwagę zwracają bardzo cienkie sufity wnęk podwozia. Czepić się można braku ugięć fragmentów krytych szmatą, ale może to i lepiej, że ich nie ma, bo producenci potrafią tu dość brzydkie rzeczy robić. Na niektórych powierzchniach widać też drobne rysy (po czyszczeniu drukowanego wzoru?), które warto popieścić wełną stalową albo bardzo drobnym papierem ściernym

Na tym tle jednak słabiej wypada kadłub. Detale jak detale, jakieś są, ale linie podziału nie są przesadnie ostre, a na jednej z połówek mają tendencje do zanikania

Nie najgorzej prezentuje się wszelka drobnica – detali jest całkiem dużo jak na model w 1/144; uwagę zwraca konstrukcja śmigła i różne kołpaki do wyboru

Instrukcja montażu jest czytelna. Przy czym o ile pokazuje różne warianty montażu poszczególnych sekcji, to nie podpowiada do którego z malowań są to rzeczy charakterystyczne