1/48 B-17G Early Production
Budowa cz.1
HK Models – 01F001
Na podstawowe pytanie “Dlaczego nie Łoś?” odpowiedzieliśmy już w recenzji 1/48 B-17G – Early Production – Testshot, dlatego nie będę się zbędnie rozpisywał na początku, tylko przejdę do konkretów.
Model, jak wiemy, jest “gorącą bułeczką” i podejrzewam, że wielu z nas ma na niego smaka, ale przed zakupem chciałoby się dowiedzieć czego można się spodziewać. Tak też jest i u mnie, dlatego z ochotą przystąpiłem do budowy LATAJĄCEJ FORTECY. Na samym początku nie oparłem się wstępnemu złożeniu na sucho z użyciem taśmy Tamiya, żeby zobaczyć “ogrom” tego modelu. Przy okazji pozwoliło mi to też wstępnie oszacować spasowanie i składalność. Zacząłem od głównych części kadłuba. Po złożeniu tyłu, który pasował dobrze, przód nie schodził się samoczynnie…
… ale po złapaniu go taśmą zszedł się idealnie, bez najmniejszych naprężeń. Prawdopodobnie spowodowane jest to wycięciem pod nadbudówkę kabiny.
Powstałe łączenie nie odbiegało niczym od większości modeli innych producentów.
Skrzydła też połączyły się bezproblemowo. Ich system mocowania do kadłuba, opisany przez Kamila w recenzji, sprawdził się dobrze. “Policzki” i “ogonek” też na sucho ładnie przylgnęły.
Dołożyłem jeszcze nadbudówki. Gdy to zrobiłem, wyłonił się zarys B-17… mówiąc kolokwialnie… podjarałem się!!!
Z bardzo pozytywnym nastawieniem przystąpiłem więc do właściwej budowy repliki. Instrukcja sugeruje rozpoczęcie pracy od montażu stanowiska pilotów. Tak też zrobiłem. Po wycięciu elementów z ramek zauważyłem sporo śladów po wypychaczach. Być może nie byłyby widoczne, ja jednak ich nie lubię i staram się je usuwać, choć to żmudna i niewdzięczna czynność.
Po złożeniu w całość wszystko ładnie pasowało. Na tym etapie producent sugeruje zamontowanie pasów, które są dołączone do zestawu w arkuszu elementów fototrawionych, skądinąd bardzo skromnym jak na tak duży model. Pasy są przewidziane tylko dla pilotów. Ja na razie temat odpuściłem – zamontuję je po pomalowaniu i prawdopodobnie wykorzystam coś innego.
Bardziej niż pasy, po macoszemu zostały potraktowane “poduchy” na siedziskach, bo nie ma ich wcale. Zdjęcia oryginału pokazują różne konfiguracje – raz bez oparć, raz z oparciami, ale zawsze jest poduszka na siedzisku. Dorobiłem je z masy Milliput. Przy tej okazji pokusiłem się również o wykonanie imitacji manetek w środkowym panelu, których również nie znajdziemy w zestawie.
Kolejne części nie nastręczały żadnych problemów poza wspomnianymi śladami po wypychaczach. Te będą mnie już prześladować do końca budowy modelu. Tu mała dygresja – butle z tlenem faktycznie mogłyby być odlane jako osobny element, a nie przetłoczenie w bocznych panelach. Podobnie jak przewody, ale te, jeżeli ktoś czuje taką potrzebę, są łatwe do przerobienia. Ja zostawiam jak jest.
Aby zakończyć przedział pilotów, należało jeszcze wykonać “daszek” i wręgi od przodu i tyłu. Tu również została podjęta walka ze śladami po wypychaczach. W przedniej wrędze były już tak głębokie, że nie obeszło się bez szpachlówki. Damy radę…
Pozostaje jeszcze kwestia tablicy przyrządów. Producent zapewnia, że przedprodukcyjne wypraski nie zawierają ostatecznej wersji tej części i w seryjnej produkcji będzie ona lepsza, a w komplecie dostaniemy kalkomanie z imitacjami instrumentów. Na ten moment każdy widzi, jaka jest, więc ja postanowiłem wsadzić tu tablice z Yahu, dedykowane B-17G z Monogramu. Myślę, że po pomalowaniu nie będzie to wyglądało najgorzej, zwłaszcza że niewiele będzie widać przez szyby osłony kabiny pilotów. Jestem przekonany, że w momencie, kiedy B-17G z HK Models ukaże się w sprzedaży, Yahu będzie miał już gotową tablicę zaprojektowaną pod ten model.
Płynnie przechodzimy do “przedziału z bombkami”. Nie dzieję się tu nic nadzwyczajnego – ot, klasyka modelarska środka kadłuba w samolocie bombowym. W bombach, które składają się z dwóch połówek, po sklejeniu należy zlikwidować szew po ich łączeniu. Znowu pojawia się pytanie, na ile później będzie to widoczne. Oczywiście dla kolegów, którzy chcą mieć zrobiony model na wysokim poziomie realizmu, jest tu duże pole do popisu. A dla producentów waloryzacji duże pole do zarobku
Teraz instrukcja sugeruje wklejenie okienek bocznych stanowisk strzeleckich w kadłubie. I tu widzimy, że producent na pewno przewiduje wypuszczenie innych wersji niż “G”, ponieważ otwór jest mniejszy i należy samodzielnie go powiększyć. Nie jestem zwolennikiem takich rozwiązań, bo z doświadczenia wiem, że nie jest się w stanie wyciąć tego idealnie i przeważnie kończy się na jakiejś lekkiej ingerencji szpachlówki. Oczywiście nie jest to “model skopany”, tylko po prostu należy w niego bardziej zaingerować. Od wewnętrznej strony kadłuba mamy oznaczony naddatek, który należy obciąć.
Ja dodatkowo przyłożyłem sobie okno i od zewnętrznej strony obrysowałem je cienkim pisakiem.
Następnie od środka kilkakrotnie zarysowałem skalpelem linie cięcia i temat zamknąłem. Wyszło całkiem poprawnie. Pozostało jedynie wkleić “jarzmo” karabinu maszynowego w przeszklenie. Mechanizm ten w zasadzie udało się zrobić ruchomym, ponieważ montaż jest na zasadzie zakliku “bolca w otwór” 🙂
Wracamy do dalszych stanowisk załogi. Kolejno zmontowałem przedział radiooperatora i tylnych stanowisk strzelców bocznych….
…i stanowisko strzelca ogonowego.
Teraz do obróbki poszła nadbudówka kadłuba, w zasadzie żadna robota… no ale te ślady wypychaczy… musiałem zredukować ich widoczność.
Następnie “podbródkowa” wieżyczka Bendix…
…a w dalszej kolejności stanowisko bombardiera…
…dolna wieżyczka…
…i grzbietowa.
Na tym etapie budowy wydaje się, że obydwie wieżyczki będzie można zamontować do gotowego już kadłuba, ale czas pokaże. Przygotowanie wyżej opisanych sekcji nie odbiegało od klasycznej sekwencji “wytnij z ramki, obrób naddatki plastiku i sklej”. Można było czerpać przyjemność z budowy. Oczywiście każdy z nas ma swoje sposoby i wyrobiony warsztat. Czytając instrukcję sami decydujemy czy dany element ma być zespolony z całością, czy pozostawiony osobno do wygodnego malowania, itp… Ja na przykład wszystkie części oszklenia zostawiam do ostatniego momentu na ramce, aby ich nie uszkodzić i prawdopodobnie zajmę się nimi dopiero przed samym malowaniem. Ze wstępnej oceny instrukcji wygląda na to, że większość z nich możliwa jest do montażu od zewnątrz, ale to będę dogłębnie analizował podczas dalszych prac. Na ten moment mam przygotowane wszystkie wewnętrzne detale, których montaż i malowane opiszę w drugiej części z relacji budowy tego modelu. Bo słowo miniatura pasuje tu jednak umiarkowanie.
C.D.N.
Piotr Słomiński
