1/72 M24 Chaffee
OKB Grigorov – R72002
Budowa
M24 Chaffee z OKB Grogorow to bardzo ciekawy model. Już gdy go recenzowałem, wiedziałem, że będę, chciał go zrobić. Szczególnie, że podczas przeglądania informacji na temat tego czołgu, trafiłem na bardzo fajne malowanie z Indochin, z charakterystyczną nazwą własną i niecodziennym kamuflażem
Co prawda było to malowanie z poza puli znajdującej się w zestawie, ale to akurat nie stanowiło większego problemu.
Budowa
Model z OLB Grigorow jest co prawda dość zaawansowany, ale jednak zaprojektowany sprawnie i mądrze – nie przysparzał więc żadnych większych problemów na etapie budowy. Trzeba było jednak zachować ostrożność i być delikatnym, zarówno podczas obróbki elementów jak i przy ich klejeniu. Zresztą jak przy każdym modelu szortranowym. Moim zdaniem, cześć podziału w konstrukcji tej miniatury, to ukłon w kierunku modelarzy, którzy lubią dogłębne waloryzacje. Niektóre elementy wcale nie musiały być odlane osobno ze względów technologicznych. I od sklejenia tych właśnie zacząłem prace nad modelem – tak by mieć bardziej solidne główne elementy konstrukcyjne
Na tym etapie przygotowałem sobie wszystkie główne elementy kadłuba, a nie tylko te, które planowałem skleić. Chciałem jednak mieć możliwość sprawdzenia, czy wszystko jest dobrze poskładane i ze sobą pasuje
Bez najmniejszych problemów poszczególne płyty wanny posklejałem Cienkim klejem. Po zamontowaniu każdej kolejnej ściany upewniałem się jednak, czy nie przeszkadza ona w dopasowaniu góry kadłuba
Zawieszenie w tym modelu jest dobrze zdetalowane. Duża liczba elementów oznacza jednak potencjalne problemy z geometrią. Dlatego najlepiej składać wszystko za jednym podejściem. W tym celu przygotowałem sobie wszystkie niezbędne detale, i posegregowałem w opisanych numerami metalowych miseczkach
Następnie, krok po kroku, zamontowałem wszystkie detale i upewniłem się, że są we właściwej pozycji
Koła w tym czołgu są podwójne, jednak zewnętrzne chciałem pozostawić osobno na czas malowania. Z druguiej strony, przy takiej konstrukcji lepiej jest obrabiać koła sklejone ze sobą. Zatem połączyłem ich połówki ze sobą jako tymczsowego kleju używając płynu maskującego
..i tak posklejane mogłem wyszlifować. W ten sposób przygotowałem sobie wszystkie koła prócz napędowych
Kołami napędowymi musiałem zając sie osobno – trzeba było sprawdzić, czy pasują do gąsienic – tak na szerokość, jak i czy zęby wchodzą w otwory. Najprościej było skleić je niewielka ilością extra thin i przetoczyć po pasku gąsienicy w ramce. Zęby trzeba było delikatnie naostrzyć, natomiast połówki koła zalałem większa ilością kleju, po ustaleniu prawidłowego ich ułożenia
Gotowe koła przykleiłem do kadłuba – ponownie za jednym zamachem, by wszystkie były ułożone prawidłowo względem siebie
Podobna metodę przyjąłem przy montażu gąsienic. Najpierw przygotowałem sobie wszystkie elementy i posegregowałem do osobnych pojemników
Z pomocą kleju extra thin łączyłem ogniwa i kawałki gąsienic w długie paski i montowałem na kołach. Taka spoina jest przez jakiś czas plastyczna, zatem bez trudu można ułożyć wszystko we właściwy kształt. Tutaj jedna uwaga – długość gąsienic w tym modelu jest bardzo dopasowana. Gdyby ktoś chciał robić delikatne choćby ugięcia (pamiętać przy tym trzeba, że w oryginale gąsienice były dość mocno naciągnięte) to koło napinające najlepiej zamontować na mimośrodzie – ja tego nie wiedziałem, więc w konsekwencji musiałem delikatnie rozciągać ogniwa na wybranych łączeniach
Dalej zająłem się kolejnym głównym elementem konstrukcji, czyli wieżą. Wszystko było dość dobrze spasowane, choć coś nie wyszło przy projektowaniu mechanizmu podnoszenia lufy. Instrukcja wskazywałaby na możliwość zamontowania jej jako ruchomej w niewielkim stopniu. W praktyce jednak trzeba ja wkleić na stałe, a specyficzna konstrukcja tego nie ułatwia. Ponownie zatem konieczne było skolejanie kilku segmentów jednocześnie
W myśl zasady – od ogółu do szczegółu – zabrałem się za kolejne coraz mniejsze elementy. Błotniki są w modelu osobnymi elementami. W dodatkowej blaszce znajdziemy imitacje wsporników. Mimo to, musiałem się posiłkować polistyrenem, bo łatwiej było mi całkowicie usunąć plastikowy oryginał niż dopasowywać do jego fragmentów blachę
Ostatnie, tylne mocowanie, stanowiące jednocześnie podstawę świateł pozycyjnych okazało sie kłopotliwe. Element plastikowy nie był zbyt dobrze dopasowany, a blacha miała zupełnie niezdatny do użycia kształt i wielkość. Uznałem, ze łatwiej jest zmodyfikować plastik
To był tylko przedsmak kłopotów z blaszkami. Zasadniczo, poza kilkoma detalami, okazały się one mocno nieudane. I to nawet w tak prostych miejscach, jak tylny niewielki kosz. Plastikowa wersja była nieakceptowalna. Ale blaszana siatka zupełnie nie pasowała z kolei do również metalowej ramy. Całość najpierw zlutowałem a potem siatkę przyciąłem na odpowiedni wymiar
Jako blaszany zamiennik pojawia się również zasobnik montowany z tyłu wieży. Tu nawet nie sprawdzałem na ile pasuje do plastiku. Sam blaszany element nie nadawał się do użycia – po złożeniu na krawędziach pojawiły się duże szczeliny. Chcąc nie chcą musiałem użyć elementu plastikowego
Nietypowa konstrukcja osłon reflektorów również nie ułatwiała montażu
Nawiasem mówiąc, reflektory przed montażem delikatnie nawierciłem, tak by później pomalować ich wnętrze srebrną farba i zalać lakierem imitującym szkło
Narzędzia saperskie w zestawie po niewielkiej obróbce okazały się całkiem udane. Musiałem jedynie dorobić imitacje pasków, którymi były zamocowane do podstawy – użyłem w tym celu polistyrenu 0.1mm
Zdjęcia archiwalne pokazują, ze często z tyłu pojazdu w różnych miejscach wożone były pojemniki z amunicją do działa czołgowego. W modelu ich nie było. Zrobiłem więc z polistyrenu jedną taką tubę a następnie powieliłem w żywicy
Montaż pojemników na błotniku zacząłem od przyklejenia imitacji pasków (ponownie polistyren 0.1mm) oraz prototypu zrobionego z plastiku
Pozostałe pojemniki zamocowałem z pomocą White glue
Gdy uformowałem ostatecznie stos, spoinę wzmocniłem niewielka ilością cyjanoakrylu
Większość śladów po wypychaczach w tym modelu jest dobrze ukryta i zupełnie niewidoczna. Za wyjątkiem jednego, i to w dodatku dość kłopotliwego w usunięciu – na wewnętrznej powierzchni włazu dowódcy
Drobne zagłębienie najpierw zalałem cyjanoakrylem, a następnie musiałem wygładzić powierzchnie różnej grubości frezami
Z blaszkami do wzbogacenia wieży było różnie. Wieloelementowa zapinka zasobnika pasowała idealnie, choć wydawała się skomplikowana. Także skrzynka amunicyjna okazała się dobrym dodatkiem, szczególnie w kontekście jakości plastikowego oryginału. Podobnie plastikowa podstawa karabinu była fatalna. W zestawie blach znaleźć można było zamiennik, tylko ponownie okazało się, że poszczególne jego elementy nie pasowały do siebie. Ostatecznie zrobiłem miks elementów fototrawionych i wykonanych samodzielnie z różnych profili polistyrenowych
Osobnym, i bogatym w waloryzacje elementem był karabin. A było co poprawiać, bo plastikowa wersja wyglądała dość skromnie
Zacząłem od wytoczenia metalowego zamiennika lufy – gdy robiłem ten model na rynku nie znalazłem żadnego aftermarketu. Teraz sięgnąć można po rewelacyjny produkt Mastera
OKB przewidziało naprawdę całkiem okazały zestaw blaszek – zarówno do poprawy wyglądu karabinu jak i mocowania skrzynki amunicyjnej, czy wreszcie mocowania całości. Tylko ponownie dało o sobie znać kiepskie projektowanie. Mniejsze detale pasowały do siebie całkiem dobrze, ale w trakcie montażu wyszło na jaw, że cześć konstrukcji jest niemożliwa do zbudowania. Po dokładnej analizie widać to nawet na schemacie montażu – gdzie elementy przenikają się nawzajem, jak po wpisaniu kodu ~IDSPISPOPD
Drobne, choć brutalne modyfikacje konstrukcji pozwoliły mi ostatecznie zmontować wszystko w całość
Tym samym model był przygotowany do malowania
Nim jedbnak sięgnąłem po farby, rozprawiłem się jescze z tematem załogantów
Figurki
No właśnie – figurki. Sprawa banalna okazała się kłopotem. Możliwość otwarcia włazów w modelu kusiła do umieszczenia w nich jakichś postaci. Nie miałem wysokich oczekiwań – potrzebowałem zaledwie kierowcy i dowódcy. Francuskie uniformy w czasie wojny w Indochinach nie wyróżniały sie niczym szczególnym, zatem w zasadzie wystarczyło coś z grubsza podobnego, do niezbędnych korekt. W sumie najłatwiej byłoby przerabiać jakichś brytyjczyków. I co sie okazało? Że żaden dostępny zestaw nie spełniał moich, przecież niewygórowanych, oczekiwań. W zasadzie znalazłem komplet mechaników RAF z airfixa, który w połączeniu z drobiazgami z Preisera mógłby posłużyć jako baza. Problem jednak w tym, że materiał, z którego są one odlane, w zasadzie uniemożliwia jakąkolwiek zaawansowaną obróbkę. Musiałbym najpierw zduplikować je z żywicy, a potem dopiero ciąć i obrabiać. Uznałem, że nie mniej pracochłonne może okazać się zrobienie postaci od podstaw. Zacząłem od ulepienia na wykałaczkach szkieletów popiersi z Magic sculpa
Potem ulepiłem twarze. Do takich detali uznałem, że najlepsza będzie mieszanka Green Stuff i Magic sculp
Uznałem, że głowy są wystarczająco akceptowalne, by kontynuować rzeźbienie. Dodawałem zatem stopniowo kolejne fragmenty uniformów. Musiałem przy tym pamiętać o sprawdzaniu dopasowania całości do wąskich jednak otworów włazów
Postać kierowcy odpowiednio spozycjonowałem i zamocowałem na niewielkim sześcianie imitującym siedzisko. Tutaj nie dbałem o dokładne odtworzenie szczegółów, ponieważ to i tak w konsekwencji miało być w zasadzie niewidoczne
Figurkę dowódcy też poniżej pasa ulepiłem dość schematycznie i w uproszczeniu. Dodałem natomiast niewielką podstawkę, ułatwiająca montaż postaci w wieży
Stopniowo doklejałem kolejne elementy – począwszy na rękawach, po różne detale, jak chocby kieszenie, czy uproszone elementy fotela
Gotowe figurki zalałem silikonem, bo do malowania mieć już odlewy żywiczne
Do malowania użyłem wodorozcieńczalnych winylowych akryli – zestawu Lifecolor CS13 Flesh paint set pomalowałem twarze, a do uniformów użyłem różnych zieleni i szarości z Vallejo model color
Gotowe figurki zabezpieczyłem i odłożyłem na bok, na czas malowania czołgu
Malowaniu pojazdu, oraz pracom nad podstawką poświęcona jest jednak kolejna część
KFS
P.S. Jeśli podobają się Ci się moje artykuły i chciałbyś wesprzeć ich powstawanie, możesz kupić mi czarną paktrę, albo lepiej czarną kawę, w serwisie buycofee.to
…Z druguiej strony…