1/32 Heinkel He 100D-1
‘He 113 Propaganda Jäger’
Edycja 2021
Special Hobby – SH32009
Omawiany tutaj zestaw to po prostu wznowienie modelu wydanego w 2008 roku. Zresztą, jak to w przypadku niskonakładowych produkcji bywa, zdążył już nawet wypaść on z katalogu producenta. Teraz jednak wraca, nieustająco w glorii i chwale jedynej miniatury He 100 w skali 1/32. Samolotu nieco zapomnianego, ale taki to już los przegranych. Bo He 100 aspirował do roli podstawowego myśliwca Rzeszy. Aspiracje te przekreślił Me 109. Nie znaczy to jednak, że Projekt Heinkla nie miał swoich pięciu minut. Trochę jednak pogwiazdorzył, i to dosłownie, bo był całkiem intensywnie eksploatowany przez propagandę. I jak to w karierze modelingowej, był wielokrotnie przemalowywany. A nawet przemianowywany, bo występował również pod pseudonimem He 113 (nawiasem mówiąc, to zdaje się istotnie bardziej właściwe oznaczenie tej konstrukcji, choć przesądni Teutoni oficjalnie z trzynastki zrezygnowali). Prócz tego pościgał się nieco z Me 209 w walce o tytuł rekordzisty prędkości – w sumie cokolwiek skutecznie. Wreszcie różne niebanalne rozwiązania techniczne przykuły uwagę ówczesnych przyjaciół Rzeszy – Sowietów i Japonii – którzy to zakupili kilka egzemplarzy by bacznie się im przyjrzeć. I wcale niewykluczone, że sylwetka Hiena ma coś wspólnego z tymi oględzinami. Skoro o oględzinach mowa, to wróćmy jednak do miniatury będącej przedmiotem niniejszego omówienia.
Jak wspomniałem, jest to reedycja, bez mała identyczna w stosunku do pierwszego wydania. Bez mała, bo w sumie zawartość zestawu jest dokładnie taka sama
W komplecie jednak pojawia się przeedytowana wedle nowych standardów instrukcja montażu. A te nowe standardy, to przede wszystkim kolorowy druk i podpowiedzi jak powinny być kolorowane wybrane powierzchnie i detale miniatury
Kolorowe są zatem schematy malowania – o ile o kolorowości mówić można w kontekście oryginalnie dośc przygnębiających barw kamuflażu
Poza kamuflażem jednak, warianty oznaczeń są zupełnie interesujące. I tutaj przechodzimy do drugiej drobnej nowości w tym wznowieniu – kalkomanii
Ich projekt pozostał bez zmian, ale zmieniła się drukarnia. To znaczy nie wiem, kto produkował nalepki wcześniej, obecnie w modelach Special Hobby znajdujemy arkusze przygotowane w drukarni Eduarda. Oznacza to całkiem przyzwoitą, ale jednocześnie specyficzną jakość. Sam nadruk jest wyraźny i czytelny, ale pokryty z zewnątrz mięsistą bezbarwną kliszą. Grubą na tyle, że miejscami wpływa to na wygląd druku pod nią. Plus jest taki, że jednocześnie po nałożeniu można ją usunąć, o czym pisał ostatnio Radek. Zabieg ten wciąż jednak obarczony jest pewnym ryzykiem, zatem tak masywna klisza jest na równi zaletą, co i jednak wadą
Tyle o nowinkach. Rzućmy jeszcze okiem na sam model. Jak na skalę 1/32 wydaje się dość skromny – jego elementy zmieszczono w ledwie trzech ramkach z szarego plastiku
Kilka kolejnych detali dostajemy w formie żywicznych odlewów – i szczególnie imitacje wydechów cieszą w tej postaci
Do powyższego celownika dostajemy także imitacje szybek, w formie nadruku na bezbarwnej kliszy
Skoro o detalach mowa, to jest również niewielka blaszka fototrawiona, zawierająca kilka kolejnych, opracowanych przede wszystkim z myślą o wzbogaceniu kabiny
(bo na przykład imitacja siatki na chłodnicy jest już plastikowa)
Wnętrze tejże kabiny oglądać będziemy przez dośc przyzwoite oszklenie. Dość przyzwoite, ale jednak nie idealne – zatem choć nie zniekształca zbytnio i jest gładkie, to jednak prosi się o dodatkową polerkę. No i złą wiadomością dla miłośników otwartych szoferek jest fakt, że wszystkie trzy jego części są opracowane jako monolit
Wyposażenie kabiny ma swoje mocniejsze i słabsze strony. Zupełnie nieźle prezentują się panele z wskaźnikami – szczególnie w połączeniu z kalkomanią uznać je można za zadowalające. Mniej zadowalające są natomiast różne inne detale – w tym jednak siermiężny fotel, czy niemal groteskowe pedały orczyka. W skrócie – nie jest źle, choć mogłoby być lepiej. Czyli jest pole dla dodatków własnych, bo i blaszka z zestawu nie wyczerpuje tematu
Pole do popisu daje również podwozie. Ponownie – samo plastikowe opracowanie jest zupełnie przyzwoite, w tym zaskakująco wręcz niebrzydkie koła, ale producent nie wyczerpał dostatecznie kwestii drobnych detali
Na koniec wreszcie poszycie płatowca. Jak na model szortranowy zaskakująco ładne. Gładkie, z wyraźnymi i cienkimi liniami podziału i zaznaczeniami paneli. Miejscami mają tendencje do zanikania, ale nie w sposób rażący czy nader powszechny. Imitacje ugięć szmacianego poszycia powierzchni sterowych i lotek widoczne, ale nie przesadzone. Odnotować przy tym można stosunkowo cienkie krawędzie spływu. Brak niestety nitowania – to jednak jest rzadko spotykany ficzer w modelach szortranowych, szczególnie w takich jak ten, których wzór był robiony ręcznie
Że jest to najlepszy model He 100 w skali 1/32 to wiadomo – w końcu jedyny. Brak konkurencji nie sprawił jednak, że Special Hobby wydało bezwstydnie miniaturę słabą. Mamy do czynienia z może zgrzebnym, ale starannym opracowaniem. O ile nie ma większych problemów z montażem, to nawet budowany prosto z pudła może ten model wyglądać całkiem atrakcyjnie. Wielu modelarzy potraktuje go jednak jako niebrzydką bazę do bardziej zaawansowanych prac.
KFS
P.S. Jeśli podobają się Ci się moje artykuły i chciałbyś wesprzeć ich powstawanie, możesz kupić mi czarną paktrę, albo lepiej czarną kawę, w serwisie buycofee.to
Zestaw przekazany do recenzji przez Special Hobby
