TINT INC. – Issue 03
AK-Interactive – AK534
Odnoszę wrażenie (być może mylne), że pojawienie się tej serii wydawniczej przeszło bez szerszego echa. Tymczasem, AK-Interactive konsekwentnie wbijając się w świat figurkowy wydało niedawno kolejny już numer magazynu modelarskiego TINT INC.. Magazynu poświęconego kolorowaniu ludzików właśnie. Nie śledziłem, na ile regularnie wychodzą kolejne tomy, niemniej jednak nie jest to raczej periodyk. I pisze o ‘tomach’, bo to jednak solidna publikacja – 96 stron, w usztywnianej (acz nie twardej) okładce
Tytuł wydawnictwa pomysłowy, choć jednocześnie nienachalnie wskazuje na zawartość (jak robią to – dajmy na to – ‘spawamywszystko’ albo ‘recenzjemodeli’). Specyficzne wzornictwo mnie nie ujęło, ale bez wątpienia jest przemyślane i profesjonalne. Bardziej jednak istotna jest treść. I co warto podkreślić, nie jest to typowy magazyn modelarski o poradnikowym charakterze. Choć zaczyna się jednak typowo – luźno powiązanym z treścią wstępniakiem
Spis treści wskazuje już jednak, że są tu nie tylko relacje z prac malarskich – choć jest ich niemało, bo w sumie sześć
Pierwsze trzy poradniki poświęcone są popiersiom historycznym. Znajdziemy tu zatem sporo odniesień do dokumentacji i obiektów rzeczywistych. Na początek zatem mamy całkiem obszerny materiał o malowaniu średniowiecznego pikiniera
Dość przekrojowy poradnik, traktujący o malowaniu różnych materiałów i tekstur. Zabawne jest przy tym, że na wybranych zdjęciach, zupełnie randomowo i bez żadnego uzasadnienia pojawia się pędzelek..
Kolejny poradnik jest skromniejszy, a przy tym bardzo podobny tematycznie
Zupełnie inne aspekty, w tym przede wszystkim malowanie kamuflażu, prezentuje trzeci zamieszczony tutaj materiał
Materiał ten pokazuje również, że biegłość w warsztacie malarskim nie powinna sprowadzać się jedynie do samej umiejętności aplikowania farb. Z figurkami jest bowiem tak, że te mniej udane można uratować malowaniem. Można też tymże malowaniem wyeksponować i podkreślić kontrowersyjne aspekty rzeźby. Autor tej pracy wybrał bramkę numer dwa, nazbyt intensywnie malując zmarszczki i grymas twarzy. Albo zapatrzył się zbytnio na okładki płyt Iron Maiden…
Po pierwszych trzech artykułach następuje przerwa na reklamę. To znaczy właściwie jest to artykuł na temat naszej, panlechickiej firmy modelarskiej Neko Galaxy
Autor podkreśla parokrotnie, że jest fanbojem, ale mimo wszystko, zamiast ciekawego artykułu o producencie nietuzinkowych figurek dostajemy rozbudowaną laurkę. Nie, że niezasłużoną, ale jednak mam tu silne poczucie zmarnowanego potencjału. Znacznie ciekawszy jest wywiad, który znajdziemy na kolejnych stronach. A przepytywany jest genialny malarz z Japonii – Keigo Murakami
Nie jest to arcydzieło tego gatunku dziennikarskiego – zawsze rozczulają mnie rozmowy, gdzie pytania są bardziej rozbudowane od odpowiedzi, które na nie padają. I to nie dlatego, że odpowiedzi te są lakoniczne. W każdym razie przeczytałem z zainteresowaniem, bo admiruję warsztat pana Murakami, a przy tym, jak się okazuje, mamy w sumie podobne pryncypia. Z ciekawością zapoznałem się również z kolejnym materiałem. I co prawda jego autor to uznany malarz, to nie poznamy tu żadnych technik warsztatowych. Alfonso Giraldes “Banshii” przygotował bowiem tekst traktujący o branży figurkowych profesjonalistów
Tekst zaczyna się nakreśleniem tego, jak wygląda rynek figurkowy, choć raczej w formie strumienia świadomości. Wszystko jednak ostatecznie zmierza do rantu na cebulowe praktyki producentów figurek zlecających boxartowe malowania. Artykuł mógłby być połowę krótszy, ale i tak jest ciekawy. I na szczęście ściana tekstu jest poprzetykana zdjęciami – także prac autora felietonu, a nie tylko jego samego
Po sporej porcji publicystyki powracają artykuły warsztatowe, tym jednak razem już z dala od faktów w skali. Choć akurat faktem jest, że orkowie są zazwyczaj zieloni
Nieco mniej porywający i przede wszystkim mniej treściwy jest materiał o dziewczynach w trykotach
Z kolei wiedźma, choć mniej urodziwa, dała pretekst do zaprezentowania wielu technik – zarówno tyczących się malowania samej figurki, jak i przygotowania podstawki
Podsumowując – pod względem poradnikowym jest to całkiem przyzwoita pozycja. Porównywalna z zeszytem Learning Series o malowaniu kobiet. A przy okazji ciekawa, gdyby ktoś, oprócz oglądania obrazków, chciał jeszcze cośtam przeczytać.
KFS
P.S. Jeśli podobają się Ci się moje artykuły i chciałbyś wesprzeć ich powstawanie, możesz kupić mi czarną paktrę, albo lepiej czarną kawę, w serwisie buycofee.to
Magazyn przekazany do recenzji przez AK-interactive
Wydaje mi się, że orki są biało czarne, a zieloni są orkowie 😉
Ale mogę się mylić.
Pozdrawiam.
bardzo niewykluczone..